Türk, Altay ve Moğol halk kültüründe Cin demektir. Çer, Çur, Şor, Şar, Çora, Çura şeklinde de ifâde edilir.
Moğolcada Çotgor, Çutgur, Çutkur, Çetger, Çetker, Çidkür, Südkür, Sötkör olarak söylenir.
Çor’un gözle görülemeyen, ateşten yaratılmış varlık olduğuna inanılır.
Anadolu’da cin çarpmış ve ruhsal hastalıklı anlamında Çorlu tabiri kullanılır.
Heryerde bulunabilecekleri fakat göze görünmeyecekleri söylenir.
Yakut dilinde, kötü ruh anlamına gelen “Çuğort” sözcüğü bulunur. Araştırmalara göre, Türk dillerindeki “Çor” sözcüğü (ve onun başka bir söyleyiş biçimi olan “Çer”), Rus dilindeki “Çert” sözcüğüyle de kıyaslanmaktadır.
Rusça “Çert”, “cehennemde yaşayan, kötü güçleri temsil eden doğaüstü varlık, Şeytan ve İblis” anlamına gelir. Belarusça’da kullanılan “Çort” kelimesi de yine aynı manayı içerir
