Bu hafta İstanbulspor – Pendikspor maçını yerinde Esenyurt Necmi Kadıoğlu Stadı’nda, takip ettim.
13.30’da başlayacak olan maçtan yaklaşık 30 dakika önce girdiğim statta ilk gözüme çarpan tribünlerde boş denilecek kadar az kişinin olmasıydı.
Çoğu futbolseverin düşündüğü gibi ben de böyle bir durumun Süper Lig standartlarına yakışmadığını ve ligin marka değerinin bu tarz durumlar var oldukça yükselmesinin neredeyse imkansız olduğunu düşündüm.
Süper Lig’deki 8 İstanbul takımından ikisinin karşılaştığı ve neredeyse boş denilecek tribünlerin önünde gündüz vaktinde oynanan bu maçta dikkat çeken başka bir durum daha vardı.
Tribünlerin küçük bir bölümüne açılan ve bu küçük bölümün bile tamamının dolmadığı deplasman tribünündeki ‘bir avuç’ Pendiksporlu taraftarlar maç başlamadan dikkati üstüne çekmeyi başardı.
Maça yaklaşık 30 dakika varken takımlarına desteklerini göstermeye başladılar.
Maçın başlama düdüğüyle beraber ‘bir avuç’ taraftarın desteği katlanarak arttı.
Pendikspor’un sahaya varını yoğunu koyması, taraftarın desteği de arkasında olunca galibiyet de beraberinde geldi.
Zaten bu oyunun iki anahtarı da bu değil mi?
İkisi yan yana gelince güzel oyun ve 4-2’lik net galibiyet Pendikspor’a hem 3 puanı getirdi hem de küme düşme hattından kurtulmak için nispeten avantajlı bir konuma getirdi.
Maçın başında ‘Süper Lig’in kalitesine yakışmayan’, ‘marka değerini düşüren’ olarak düşündüğüm tribünler için başka bir açıdan daha bakmak gerektiğini fark ettim.
Aslında oradaki ‘bir avuç Pendikli’ ülkemizde görmeye fazla alışkın olmadığımız insanlar.
Semtinin takımına sırtını dönmeyenler.
Semtinin takımına sırtını dönemeyen bir avuç Pendiksporluya selam olsun.
