Abone ol Babaların, o hiç büyümeyen koca çocukların günü bugün. Belki işsizliğin verdiği üzüntüyle kahvede oturuyordur. Belki de çoktan yitirdiği gençliğini aramak için deniz kenarına vurmuştur kendini. Yanına varın ve kocaman bir kucaklaşın. Onun ter kokusunu, tütün kokusunu bir daha çekin burnunuza.
“Oğlum. Ben kaderime yürüyorum. Vasiyetimi söylüyorum. Büyük ev, 420 somun has ekmeklik arpa tarlası ve ak göğüslü dört öküz, sana. Kızkardeşini evlendir. Çeyizini ver. Mirastan alacağı kadar arpa, yağ ve yün hakkını ver. Onu gözet. Onun gönlünü hoş et. Onun mühür tutan elini, benim diriliğimde yaptığım gibi tedavi ettir…”
Bir babanın tipik bir vasiyeti. Malını mülkünü oğluna bırakıyor, ama çok sevdiği belli olan kızcağızını da ihmal etmiyor. Oğluna sıkı sıkıya tembih ediyor ki, kızkardeşini evlendirsin, miras hakkını versin, çeyizini düzsün ki elin adamına mahcup olmasın, kendisinin sağlığında yaptığı gibi, sağ elinin tedavisini devam ettirsin, onu gözetsin…
Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.
0
Mutlu
0
Üzgün
0
Sinirli
0
Şaşırmış
0
Virüslü
0
Kurnaz
