İllirya ve Gallia Narbonensis’de konuşlanmış o dört lejyondan bundan böyle yararlanamayacağım artık ortada. Ariovistus’un liderliğindeki Helvetii kabileleri, onları yok ettiler çünkü. Ne yapmalıyım? Besbelli ki, en az iki yeni lejyon daha toplamalıyım. Baharla birlikte önce Belcig silahlı güçlerini dağıtıp, ardından da bunca yıldır bir türlü ele geçiremediğim o iki Galya köyünü, Morini ve Menapii klanlarının yaşadığı yerleri yakıp yıkmalıyım.
Ah o iki köy. Bir türlü ortadan kaldıramadığım o iki asi Galya köyü. Tuhaf inanışları olan ve Vercingetoriks’in önderliğini yaptığı o iki köydeki savunmayı ortadan kaldıramazsam, bütün yaptıklarım boşa gidecek. O uzun ve örülü sarı saçlarıyla her yere koşarak lejyonerlerimi gülünç durumlara düşüren Vercingetoriks’i hiç unutamıyorum. Gergovia savaşında beni yendi. Alesia savaşında ise yenilmekten son anda kurtuldum.
Neyse ki, ‘Legates’ olarak lejyonların başına atadığım Titus Labienus, Kuzey Galya’da birkaç önemli yeri fethetti de biraz nefes alabildik. Bu kanlı savaşlar biter bitmez onu vali olarak doğu eyaletlerine göndereceğim. Özellikle Antonius’u Mısır’a göndereceğim ve göz kamaştırıcı yakışıklılığıyla kendisine aşık etmesini bekleyeceğim.
Neyse. Bunlar daha sonra yapacağım işler. Şimdi bu iki Galya köyünü halletmeliyim. Sonra lejyonları toplayıp Roma’ya döneceğim. Prokonsüllük görevimi sona erdiren o Senato Başkanı Pompey’le hesaplaşacağım. Acımasız On üçüncü lejyon Gemina ile Rubicon nehrini geçeceğim ve Senato’nun kapısına dayanacağım. Pompey’in benim askeri bir darbe yapacağımı gösterdiğini iddia ettiği ordu iç haberleşmesi mektuplarını ona yedireceğim. Ben artık ‘alea iacta est’ yani ok yaydan çıktı diyorum.
Evet. Rubicon’u geçip Senato’nun kapısına dayanacağım. Kendilerini halkın seçtiğini öne sürerek pek bir böbürlenen, durmadan askerleri küçümseyen o konsüllere ‘sizi seçen halk nerede şimdi’ diye bağıracağım. Sonra da Senato’daki ilk oturumda, Başkanlık Kürsüsü’ne çıkıp, korku içinde titreşen, kılıcı görünce bir anda ordu yanlısı oluveren o gülünç temsilcilere bakıp, Zela Savaşı’ndan sonraki cümlemi söyleyeceğim. ‘Veni, Vidi, Vici’. Evet, onlara sadece bunu söyleyeceğim. ‘Geldim, Gördüm, Yendim’. İşte hepsi bu…
Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.
