İnsanlar kısa hayatları boyunca bir şeye yaradıklarına, birilerinin onlara ihtiyaç duyduğuna, hatta vazgeçilmez olduklarına inanmak isterler.
Lüzumsuzlaşmak en büyük korkularından biridir. Yahya Kemal’e göre, ölmekten bile kötüdür bu.
Sait Faik, Lüzumsuz Adam adlı hikayesinde, kimseye bir faydası olmayan garip ve yalnız bir insanı anlatır.
Çok meşgul iş insanı İshak Alaton, ironi yapmış, hayatının son dönemlerinde bu kavramı olumlu olarak kullanmış: “Fuzulileşmek istiyorum,” demiştir. Ama sadece şirketin yönetiminde — ki boş zaman bulabilsin ve gerçekten fuzuli olmayan şeyler yapabilsin.
Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.