Sancar’ın açıklamasından satır başları şöyle:
“10 Ekim’de barış özlemlerine kanlı bir gölge düşürdüler. Bizden kopardıkları 104 canı saygıyla ve minnetle anıyorum. Bu katliamı yapan ve planlayan IŞİD mensuplarına zemin oluşturanlar, yol verenler, bu katliamın yarattığı kaos ikliminden sözümona siyaseten beslenenlerin kimler olduğunu bizler biliyoruz.
Bu politikaların hedefinin katliamları ve kanı, toplumları sindirme aracı olarak kullanmak gibi bir zihniyetin ürünü olduğunu bilelim. 10 Ekim, emek, demokrasi ve barış şiarıyla gerçekleştirilmiş bir kitlesel buluşmaydı. En temel talep barıştı. Bazıları ve bazı kesimler barış kelimesinden çok hoşlanmıyorlar. Bu iktidarın barış kelimesinden büyük nefret duyduğunu biliyoruz”
Barış mücadelesi aynı zamanda katliam, savaş ve kan politikalarına karşı cesur bir ayağa kalkıştır, güçlü bir direniştir. Barış derken kast ettiğimizin ne olduğunu herkes iyi anlamalı. Barış talebini dile getirirken ve barış mücadelesi için buluşmayı büyütmeyi hedeflerken tam da bu kan, katliam ve faşizan rejime karşı mücadeleyi esas alıyoruz.
Barış talebimiz o nedenle kana, katliama, zulme, zorbalığa, faşizme karşı güçlü bir direniş sembolü ve adresidir.
Bu iktidar, yeni rejimi inşa ederken şüphesiz yeni bir hafıza da kurma ihtiyacı duyuyor. Çünkü her yeni rejim ancak yeni bir hafızayla ayakta durabileceğini düşünür. Kendi hikâyesini, tarihini yazarak, eski hafızayı silerek varlığını sürdürebileceğine inanır. Tam da bu noktada bizim yapmamız gereken bu hafıza inşasına kararlı bir şekilde karşı çıkmaktır.
Bu topraklarda ve dünyada savaş politikalarına karşı her zaman büyük bir barış iradesi olmuştur. Bu toplumda da olmuştur. Örneklerini sıralamaya gerek yok, barış mücadelesi bu topraklarda kökleri güçlü bir gelenektir. Şimdi bu hafızayı yok etmek istiyorlar.
Sömürüye, talana, kana karşı güçlü bir emek, demokrasi, barış iradesinin ortaya çıkmasının köklerini kurutmak istiyorlar. Yaratmak istedikleri hafıza savaş ve şiddet hafızasıdır.
Böyle bir hafızayı inşa edebildiklerinde eskiyi unutturabileceklerini de düşünüyorlar. Bunun somut örneklerini de görüyoruz. Mesela; 10 Ekim’de katliama giden yolun devlet birimlerince nasıl açıldığını gördük. 7 yıldır yargılamaların nasıl bir mizansenle yürütüldüğünü görüyoruz.
Bütün bunlar tam da bu hafıza mühendisliğinin birer parçasıdır. Bu hafızayı yok edebildiklerinde, unutturduklarında, unutmayı sağladıklarında tarihi kendileriyle başlatabileceklerine inanıyorlar ama yanılıyorlar.
Dün anmaya giderken bundan önceki yıllarda olduğu gibi sayısız engel çıkardılar. Kitlesel anmayı yıllardır engelliyorlar. Bir anıtın dikilmesine bile izin vermiyorlar. Çünkü eğer kitlesel bir anma olursa, oraya bir hafıza anıtı dikilirse unutmanın kolay olmayacağını da biliyorlar.
Katliama giden yolu açmak serbest, yargılamalarda hakikatin üstünü örtmek serbest, anma yasak! Bunların hepsinin temelinde çok daha derin hedefler yatıyor. Toplumu, şiddet ve savaş politikalarıyla terbiye ederek bu faşizan rejimin yerleşmesini hedefliyorlar. Ama karşılarında güçlü bir mücadele geleneği var, direnişten vazgeçmeyen, geleceği inşa konusunda kararlılığından zerre taviz vermeyen bizler varız.
Bizler burada durdukça ve kararlılığımızı sürdürdükçe halkların desteği artıyor. Halklar destek verdikçe HDP fikriyatı ve örgütlülüğü büyüyor. Alternatif mümkün ve gerçek olduğu vurgusu yayılıyor.
Bize kızgınlıkları, öfkeleri de asıl bundan kaynaklanıyor. Bunca kuşatma ve saldırıya rağmen dimdik ayakta duran büyük bir kitle var. Güçlü bir irade var, köklü bir fikriyat var. O nedenle saldırılarına yenilerini ekliyorlar. O nedenle pazar günü Yüksekova’da demokratik eylemde halka ve halkın temsilcilerine saldırdılar, vekilleri darp ettiler. Habip Eksik arkadaşımızın ayağını kırdılar.
Tanıklar ve az sayıda mevcut görüntü bunun planlı olduğunu gösteriyor, bilinçli bir saldırı var. Keşke bütün görüntülerin ortaya çıkmasının imkânı olsa da tek kelime edemeyecekleri aynayı bütün topluma gösterme imkânımız olsa…
Bu düşmanlıkların içinde birisi var ki onlar için ayakta durma sütunudur. Kürt düşmanlığı… Habip Eksik arkadaşımıza ve diğer vekillerimize hunharca saldırının temelinde Kürt halkının iradesine saygısızlık ve Kürt halkının mücadelesinden duyulan korku var. Ama hiçbir saldırı bugüne kadar bizleri korkutmadı. Isrardan, inattan, mücadeleden alıkoyamadı. Her saldırı onlara daha fazla çürüdüklerini gösterecek bir acizliktir.”
