“-Kürt seçmen kime oy verecek?
-Parasına el konulan, kapatılma davası adeta pazarlık unsuru yapılan HDP’nin akıbeti ne olacak?
-6 milyon oyla TBMM’ye gelen, aileleriyle 30 milyonluk bir kitleyi temsil eden HDP, muhalefet tarafından hep yok mu sayılacak?
-İmralı unsuru AKP tarafından bir sürprizle seçim öncesi yeniden devreye sokulabilir mi?”
Bu sorular aklımda birbirini kovalarken Diyarbakır’a bir uzanayım istedim, siyaset ve iş dünyasından bir kaç isim aklıma geldi. Bunlardan biri, siyasi analizleri, yazıları ve kitaplarıyla 90’lı yıllardan tanıdığım Mahmut Şimşek. Toplumsal Mutabakat Derneğinin Genel Başkanlığını da sürdüren, “AK Parti üyesi” Mahmut Şimşek’e Diyarbakır’daki atmosferi öğrenmek için başvurdum. Yazılı olarak görüştük, ilginç anlatımları oldu, aradan çekileyim, sizi şimdi bu Kürt siyasetçinin yanıtlarıyla baş başa bırakayım mı?
—HDP Sandığın rengini değiştirir—-
SORU: Seçimler yakın, Millet ve Cumhur ittifaklarının geleceği Diyarbakır’dan nasıl görünüyor?
ŞİMŞEK: İttifak, bireysel ve toplumsal güç birliğinin, moral, motivasyon ve normalleşme aracıdır. Diyarbakır’dan görünen siyasi fotoğraf çok farklı değil. İttifaklarda güç dengesini bozacak siyasetin jokeri HDP’dir. Her iki ittifakın başarısı Türkiye genelinde HDP’ye bağlı. HDP, hangi ittifaka girerse Türkiye genelinde olduğu gibi Diyarbakır’da da iki seçim sandığının da rengi değişir. İki ittifakın da HDP’ye çok net ihtiyacı var. Ama kimse burnundan kıl aldırmıyor. HDP dahil herkes -ulusal kahraman…- Şu ana kadar ittifaklar, HDP’ye kuytularda şairane bir tarzla -ne senle, ne sensiz- diye mırıldanıyorlar. Bu tablonun günahkarları elbette ulusal kabuğunu kıramayan, demokratik cesareti olmayan ittifaklar kadar, HDP’dir de.
—HDP’nin kamburu—
SORU: İttifaklar neden HDP’yi açıkça istemiyorlar?
ŞİMŞEK: HDP’nin siyasi balansını bozan, çekiş gücünü gayri nizami yapan, onu kuşatan, dış kamburudur. Silahlı PKK’nın varlığıdır. PKK silahlı olduğu sürece HDP ve ardılları kadar, diğer Kürt partileri, aydınları da gelişemez, rahat yüzü göremez. On yıllardır,-demokrasilerde silahlı parti olmaz- deyip duruyorum. Siyaset biliminin bir sayfası böyle diyor. Türkiye’de ulusal demokratik hakları reddedenlerle ulusal demokratik hakları silahlı mücadele ile kazanılacağını zannedenlerin yanlışları sadece kanlı mezar taşlarında, anaların acılı yüreğinde ve ülke ekonomisinin kayıplarında buluşuyor. Bilmem anlatabiliyor muyum?..
Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.
