Şubat ayı için hep en kısa ay, ne zaman başladı ne zaman bitti anlamadık derdik. Sanki göz açıp kapayıncaya kadar geçmiş gibi yaşanırdı. Bu sene öyle olmadı. Hayatımızın en uzun, en acı dolu Şubat ayını yaşadık.
Halbuki sevgi ayı demiştim 2 Şubat günü yayınladığım yazıda. Kendine kendini sevmeyi öğret başlığını atmışım.
Ne kadar güçlü olduğunun her şeyi yapabileceğinin ne kadar farkındasın? Hayatla olan ilişkin nasıl? Demişim. Aldığın nefesi onurlandırıyor musun? Sahip olduklarının, hayatının, kendinin değerini ve kıymetini anlamak için yoksa sen kaybetmeyi bekleyenlerden misin? gibi onlarca soru sormuşum sana…Kim bilebilirdi ki aslında her zaman sorduğum bu soruların, yazdıklarımın sonraki hafta en acı şekilde yaşayarak öğreneceğimizi. KENDİNİ SEVMEK, SEÇEN OLMAK, GERÇEKLERİ GÖRMEK, NE İSTEDİĞİNİ BİLMEK İÇİN ENKAZ ALTINDA YÜZBİNLERCE İNSAN MI KALMALIYDI?
Ne üzücü ki sevgiyi, birliği, beraberliğin gücünü, önemini yine acıda, üzüntüde, kayıplarda birleşerek yaşadık.
TÜRKİYE’m 6 ŞUBAT gününde büyük bir korku ve acıyla uyandırıldı, hiç unutulmayacak bir tarih oldu 6 Şubat 2023. Bir deprem afeti yaşandı ama hayatımda ben böyle bir acı, üzüntü, çaresizlik görmedim.Kimse görmedi, yaşamadı.
Çoğumuz hayatlarımızda annemizi, babamızı, dostlarımızı, kimi de çocuğunu hayat içinde kaybetti her biri başka bir üzüntüydü ama bu depremde yaşananlar hepimizi başka bir uç noktaya getirdi…
Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.
